Sabbats en Esbats

Wiccans eren de Godin en God door het vieren van Sabbats en Esbats. Sabbats zijn de vier belangrijkste feesten van de zonnecyclus, de twee zonnewendes en de twee equinoxenen de vier grote maanfeesten. Tijdens deze festivals worden de scheppings-, geboorte- en stervensmythen uitgebeeld en worden de Goden en Godinnen geëerd. Esbats zijn de 13 maanfeesten die bij Volle Maan worden gevierd.

De Feesten:

Joel (midwinter) - 21 - 23 december
Joel (of Yule) is de Winter zonnewende, Midwinter. De kortste dag en langste nacht; vanaf nu worden de dagen weer langer. De God (de Zon) wordt geboren uit de Godin. Eigenlijk viert iedereen het Joelfeest: Horus werd uit Isis geboren, Maria bracht Jesus ter wereld. Toeval? Neen, veel Pagan feesten zijn door de christenen geadopteerd en leven dus voort in hun godsdienst, zij het zwaar uitgehold. Binnen de Noorse traditie is Joel het Nieuwjaar. Joel is een tijd van conceptie zowel in de natuur als in de menselijke psyche. We zoeken in onszelf om de natuur te begrijpen. Yule betekend wiel; het wiel van het jaar bereikt zijn keerpunt de langste nacht.

Imbolc (spreek uit Immolc) : 31 januari - 2 februari
Imbolc (ook Candlemas of Lichtmis) betekend letterlijk in de buik(van de moeder). Het is de tijd van ontwaking. De natuur wordt langzaam wakker door de toenemende kracht van de God (Zon). Het oorspronkelijke feest werd gehouden ter ere van de Keltische godin Brigid, ook bekend als de Witte Godin. Volgens sommige tradities symboliseert Brigid het onschuldige en reine aspect van de drievoudige maangodin. Traditioneel worden tijdens Imbolc pannenkoeken gegeten, wiens ronde vorm en goudgele kleur de vruchtbare zon voorstellen die we terug in ons opnemen. De viering van Imbolc begint feitelijk op 1 februari bij zonsondergang en gaat de hele 2e februari door.

Ostara (lente equinox) : 20 - 22 maart
Ostara (ook Eostar of Ishtar) is de eerste lentedag; dag en nacht zijn even lang. Paganisten verwelkomen de Godin, die terug keert van haar rustplaats en vragen Haar zegen voor nieuwe groei dit jaar. Ostara is afgeleid van de Germaanse maangodin van de vruchtbaarheid Eostre, en staat voor het nieuwe leven dat op het punt staat te worden geboren. De twee symbolen van Ostara zijn de haas en het ei welke door het Christelijk geloof zijn geadopteerd voor de viering van Pasen. De paganisten uit de oudheid gaven elkaar gekleurde eieren. Eieren zijn het symbool van een nieuw leven en vruchtbaarheid.

Beltain (spreek uit Belteen): 30 april - 2 mei
Met Beltane (of Beltain, of Walpurgis) wordt traditioneel de zomer binnen gehaald. Paganisten vieren de vereniging van de Godin met de God een vereniging die wordt weerspiegeld in de menselijke liefdesrelaties. Dit is de periode voor Handvasten, het Wiccan huwelijk. Traditioneel betekende dit dat het vee na de lange winterperiode eindelijk van stal kon worden gehaald. Vroeger werd het dan tussen twee reinigende vuurstapels geloodst. Het feest heeft een uitgelaten karakter. De dorpelingen dansten vroeger met rode en witte linten rond de meiboom, oorspronkelijk een fallus symbool. Het omwikkelen met rode en witte linten symboliseerde het doorbreken van de maagdelijkheid, waarbij vruchtbaarheid werd afgesmeekt. Een feest van liefde en begeerte. Beltaine is het Keltische woord voor mei.

Litha (Midzomer): - 20 - 23 juni
Midzomer of Litha is de langste dag van het jaar, de kortste nacht. Vanaf nu worden de dagen alsmaar korter. De god is op het hoogtepunt van zijn kracht; het is een tijd van overvloed. Paganisten vieren het geschenk van de natuur en de kracht van het leven. De naam Litha is niet goed te verklaren, maar het zou uit de Saksische traditie komen en zou zoiets als het tegengestelde van Joel betekenen.

Lughnasadh (spreek uit: loenaasaa) - 30 juli - 2 augustus
Lughnasadh (ook wel Lamas) betekend het begrafenisspel van Lugh, referent aan de Ierse zonnegod Lugh. Het is niet Zijn eigen dood, maar dat van Zijn pleegmoeder Tailte. Daarom worden de traditionele Tailteaanse handwerkfeesten en Tailteaanse huwelijken (die een jaar en een dag duren) gehouden. De god bereikt zijn oude leeftijd, maar hij is nog niet dood. Het is tevens de eerste van de drie oogstfeesten. Paganisten zien het oogsten van het graan als een offer van de natuur. Door dit offer wordt nieuw leven mogelijk en kan de keten van zaaien en oogsten worden voortgezet.

Mabon (herfst equinox) - 20 - 23 september
De god verliest snel zijn krachten. Dag en nacht zijn wederom in evenwicht. Bij dit oogstfeest worden de Goden worden gedankt voor de oogst, die ons weer door de koude winterperiode zal helpen. In sommige tradities wordt met Mabon de geest van de geofferde Graangod op weg gezet naar de onderwereld waar hij met Samhain zal aankomen. Mabon is een Wales woord voor grote zoon van de Moeder.

Samhain (spreek uit: Sowen) - 31 oktober - 1 november
Het wiel van het Jaar sluit af met Samhain (ook Halloween of All's Hallowed Evening). Dit is het Keltische oud en nieuw, als de sluier tussen de twee werelden van leven en dood het dunst zijn. Samhain is het feest van dood en wedergeboorte. Het begin van de winter en symboliseert de dood van de God, die wacht herboren te worden (op Joel). In Amerika is de viering van Samhain zeer populair; het wordt als Halloween gevierd door de kinderen, die dan verkleed als spoken, heksen en monsters langs de deuren gaan om snoepgoed te vragen.

En zo draait het Wiel weer door naar Joel en hebben we de vier Keltische maanfeesten en vier Germaanse zonne- feesten geviert die samen het acht-spakige Wiel van het Jaar vormen.

Het mag geen verbazing wekken dat veel van deze vieringen samen vallen met christelijke feestdagen. Daar deze agrarische feesten heel diep verankert zaten in de volksgeest was het niet mogelijk voor de kerk om ze te verbannen. Daarom bleef de enige optie over ze op te nemen in het christelijke kader. Voor heksen kunnen de natuurmysteries niet gereduceerd worden tot geschreven dogma's. Hekserij blijft een mysterie-religie die veel intuïtieve interpretatie vergt.